Η Αγγλία του
18ου αιώνα έχοντας ως σημαία της
την αρχή του οικονομικού φιλελευθερισμού
κι ως εκ τούτου, ότι το εμπόριο που
διεξάγει είναι νόμιμο προχωρά στην
αστική της ανάπτυξη, που είναι συνυφασμένη
όμως με την αρπαγή και το θάνατο. Χωρίς
το δουλεμπόριο των νέγρων και την
εκμετάλλευση των εξαθλιωμένων συμπατριωτών
τους, που ναυτολογούσαν με τη βία και
ύπουλα για τα δουλεμπορικά τους καράβια,
ο πλούτος δεν θα συνέρεε τόσο άφθονος
στα ταμεία του Στέμματος! Η "Ιερή Πείνα" τιμήθηκε με το βραβείο Μπούκερ κι ο συγγραφέας
με τον τίτλο αυτό προβάλλει την πείνα της αστικής τάξης για το κέρδος, το οποίο δικαιολογεί
όμως τα πάντα, αγιάζει τα
μέσα προκειμένου να πετύχει το σκοπό
της! Ο Βρετανός
συγγραφέας Μπάρυ Άνσγουωρθ (1930-2012) θεωρείται απ' τους επιφανέστερους του ιστορικού μυθιστορήματος στον αγγλοσαξονικό κόσμο και είχε ζήσει για να ένα διάστημα στην Αθήνα διδάσκοντας την αγγλική γλώσσα. Ο Ανσγουωρθ, όπως είχε δηλώσει, βουτά στην Ιστορία για να κατανοήσει το παρόν και δεν γράφει ιστορικό μυθιστόρημα γιατί αναπολεί απλά μια εποχή που πέρασε. Η γνώση της ιστορίας τελικά είναι "κτήμα ες αεί" για να θυμηθούμε και τον μεγάλο Θουκυδίδη!
"Μπορεί όμως
να θεωρηθεί πρόοδος, όταν άνθρωποι
σκλαβώνουν άλλους ανθρώπους, όταν
διαστρέφονται τα φυσικά ένστικτα του
ανθρώπου, όταν προστάζει μόνο ο νους
χωρίς να συντρέχει και η καρδιά"
αναρωτιέται ο συγγραφέας. Έτσι ο απόηχος
του διαφωτισμού με το πείραμα της
ελεύθερης συμβίωσης μιας ομάδας λευκών
και νέγρων κάπου στις Δυτικές Ινδίες
έρχονται να ολοκληρώσουν την εικόνα
του 18ου αιώνα, μιας εποχής γεμάτης
αντιφάσεις. Κάποιος θα μπορούσε να
ισχυριστεί, ότι ο Άνσγουωρθ στο έργο
του αυτό αναπτύσσει ένα «δοκίμιο» περί
ελευθερίας και δουλείας. Ο χωρισμός
όλου του έργου του σε πρώτο και δεύτερο
βιβλίο, όπου το πρώτο βιβλίο ασχολείται
με τη διεξαγωγή του δουλεμπορίου και
το δεύτερο με το πείραμα της ελεύθερης
συμβίωσης επιβεβαιώνει την άποψη αυτή.